سنگ گذاری زیر دریا

منظور از نصب تخته سنگ در زیر دریا چیست ؟
قرن‌ها است که از تخته سنگ به جهت حفاظت و امنیت بندرگاه‌ها و مناطق ساحلی، همچون سدها، موج‌شکن‌ها، دیواره‌های سنگی کنار ساحل و محافظت در مقابل سایش و فرسودگی ناشی از جریان آب، استفاده می‌شود. در طول چند دهه‌ی گذشته، عمده‌ی پیمانکاران لایروبی به شدت درگیر ارتقاء و نصب انواع تخته سنگ در مناطق دریایی شده‌اند. امروزه به جای واژه‌ی قدیمی “سنگ ریزی” بطور عام از واژه نصب سنگ زیر دریا استفاده می‌شود که نمایانگر روش‌های پیشرفته‌ای است که به طور خاص جهت تاسیسات فراساحلی نفت و گاز به کار گرفته شده است. دو نوع روش نصب سنگ زیر دریا متمایز هستند : یکی از آنها که در آب‌های کم‌عمق مورد استفاده قرار می‌گیرد، معمولا جهت کارهای حفاظتی در مناطق ساحلی و خاکریزی و نیز جهت جلوگیری از فرسودگی و سایش در تاسیسات فرا ساحلی نفت، گاز و انرژی بادی که حداکثر عمقی معادل 50 متر در زیر دریا دارند، به کار می‌رود. نوع دوم، در اعماق بیش از این مقدار، معمولا بین 50 تا 2200 متر، استفاده شده و عمدتا در صنایع فراساحلی نفت و گاز کاربری دارد.

چه نوع تکنولوژهای ویژه ایی مورد استفاده قرار می‌گیرند؟
شناورهایی خاص جهت سنگ گذاری طراحی شده اند که ابعاد و روش‌های نصب سنگ به طور پیوسته در آنها در حال اصلاح و بهبود می‌باشد. این شناورهای فوق سنگین، توانایی حمل و انتقال مقادیر بسیار بزرگی از تخته سنگ ها را داشته و دقیقا سنگ ها را در مکانهای از پیش تعیین شده قرار میدهند. در سال‌های اخیر، روش‌های جدیدی برای هدایت دقیق جهت سنگ گذاری در آبهای بسیار عمیق در حال توسعه است. برای مثال موقعیت یابی صوتی، کنترل تخلیه، سنسورها، دوربین‌ها، اسکنرهای مسیر، روش‌های پیش و پس ارزیابی و بسیاری دیگر، نمونه‌هایی از این تکنیک‌ها هستند. این تکنولوژی‌ها بطور مداوم در حال رشد بوده و اهمیت آنان به اندازه ی نیازی که به تاسیسات فراساحلی احساس می شود در حال گسترش است.

برخی از کاربردهای سنگ گذاری زیر دریا چیست ؟
برخی از نمونه‌های سنگ گذاری زیر دریا در صنایع نفت و گاز فراساحلی، در زیر آورده شده است:

• آماده ‌سازی بستر دریایی پیش از نصب خطوط لوله، کابل‌ها یا نصب سکو؛
• جلوگیری از سایش و فرسودگی سازه‌های دریایی یا ساحلی مانند سکوها و تجهیزات دور از ساحل؛
• جهت حفافظت از خطوط لوله در مقابل صدمات ناشی از لنگرها و مهارها، تورهای ماهیگیری و مانند آنها؛
• جهت کاهش دهانه‌های باز خطوط لوله در مناطقی که دارای عوارض و پستی بلندی‌های زمینی هستند؛
• جهت ایجاد تعادل در سازه‌های فراساحلی؛
• جهت دستیابی به پایداری و ثبات محوری و کاهش کمانش جانبی و یا بالا آمدن لوله‌ها در خطوط لوله، به دلیل تغییرات دما و فشار درون آنها؛
• جهت جداسازی فیزیکی و حفاظت متقابل از دو یا تعداد بیشتری خط لوله یا کابل در مواردی که با یکدیگر تقاطع پیدا می‌کنند.